சார்லி சாப்ளின்

ஒலிக்கு மாற்றம்:

சாப்ளின் ஆரம்பத்தில் தனது படங்களில் ஒலியைப் பயன்படுத்தத் தயங்கினார், ஏனெனில் அவரது கதாபாத்திரத்தின் அமைதியான உடல்தன்மை அதன் அழகை இழக்கும் என்று அவர் நம்பினார்.

அவர் இறுதியில் “தி கிரேட் டிக்டேட்டர்” (1940) மூலம் ஒலியைத் தழுவினார், இது அடால்ஃப் ஹிட்லரையும் நாஜி ஜெர்மனியையும் விமர்சித்த ஒரு நையாண்டித் திரைப்படம்.

அவர் பேசும் உரையாடலின் முதல் குறிப்பிடத்தக்க பயன்பாட்டை இந்தப் படம் குறித்தது.

சர்ச்சைகள் மற்றும் அரசியல் ஈடுபாடு:

சாப்ளினின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை மற்றும் அரசியல் நம்பிக்கைகள் பெரும்பாலும் கவனத்தை ஈர்த்தன. அவர் பல முறை திருமணம் செய்து கொண்டார் மற்றும் தந்தைவழி வழக்குகள் உட்பட சட்ட சவால்களை எதிர்கொண்டார்.

அவர் இடதுசாரி அரசியல் பார்வைகளுக்காக அறியப்பட்டார் மற்றும் தொழிலாளர்களின் உரிமைகள் மற்றும் சமூக நீதி தொடர்பான காரணங்களில் ஈடுபட்டார்.

அவரது அரசியல் நிலைப்பாடு சர்ச்சைக்கு வழிவகுத்தது, குறிப்பாக பனிப்போர் காலத்தில், அவர் ஒரு கம்யூனிஸ்ட் அனுதாபி என்ற குற்றச்சாட்டுகளை எதிர்கொண்டார்.

பிந்தைய ஆண்டுகள் மற்றும் மரபு:

1950களில், அரசியல் அழுத்தங்கள் மற்றும் சட்டச் சிக்கல்கள் காரணமாக, சாப்ளின் அமெரிக்காவை விட்டு வெளியேறி சுவிட்சர்லாந்தில் குடியேறினார்.

அவர் தொடர்ந்து “லைம்லைட்” (1952) மற்றும் “எ கவுண்டஸ் ஃப்ரம் ஹாங்காங்” (1967) உள்ளிட்ட படங்களைத் தயாரித்தார், ஆனால் இளைய திரைப்பட தயாரிப்பாளர்கள் தோன்றியதால் அவரது செல்வாக்கு குறைந்தது.

சார்லி சாப்ளின் 1972 இல் ஒரு கெளரவ அகாடமி விருது உட்பட பல விருதுகளையும் கௌரவங்களையும் பெற்றார்.